Tailera

Torneaketa

Buztina oratu egin behar da, sendotasun maila berdintzeko eta egon daitezkeen aire-burbuilak ezabatzeko, horiek, egosteko orduan, nahi ez diren leherketak eragin ditzaketelako.

Torneaketa zeramikaren alderdirik erakargarrienetako bat da. Nire kasuan, halako eran lotu ninduen, non gaur egun, 35 urte baino gehiago igaro ondoren, benetako gozamena baita eskuak buztinezko ilaran kokatzea eta forma zoragarrien amaierarik gabeko bat sortzen uztea.

Lehortzea

Hego haizearen egunak, lokatza lehortzeko egun aproposak dira, 900º C-tan egositako lehen egosketan labean sartu aurretik. Une honetan, piezak oso delikatuak dira, batez ere landareen ertzak, katiluak eta loreak. Horietako asko egostean apurtzen dira, agian haien hori zelako haien patua, eta birziklatzeko geratzen dira. Aitortu beharra dago zeramikako piezak lehortzen direnean eta egosi baino lehen edertasun berezia dutela.

Esmaltatzea

Sodio feldespatoa, kaltzio karbonatoa, kuartzoa, kaolina eta gainerako mineralekin geure esmalteak osatzen ditugu. Kolore zoragarriak dira eta tenperatura altuetan, graduz gradu aldatzen dira.

Labea

Niretzat labea tresnarik bereziena da. Niretzat pozgarria izan da nire labe propioak eraikitzeko espazio txiki bat izatea. Bi labe ditut, gres eta portzelana tenperatura egokietara iristea ahalbidetzen didatenak. Bigarren egosketa edo azken egosketa honetan, 1280º C-tan, zalantza eta zirrara batek hartzen nau, harik eta labea amatatu eta hotz geratzen den arte: labea irekitzen dut, emaitzak ikusteko, eta beti ezberdinak izaten dira. Ez dakit zer aurkituko dudan. Baina, tira, dena ikaskuntza baten emaitza da.